Welkom bij VLSinfo

Zien we een parallel met de Japanse economie?

Tot 1989 waren we in Europa en in de Verenigde staten overtuigd van het toekomstscenario waarbij Japan de grootste economie van de wereld zou worden. En dat de ouderen economieën naar een tweede en derde plaats zouden verschuiven.

Dit is echter niet realiteit geworden. Zeker kunnen we stellen dat Japan een onuitwisbare invloed heeft op de industrie, de meeste fotocamera’s en veel auto’s komen uit Japan. Of worden in China gemaakt, maar met technieken van de Japanners. Toyota heeft de wereld TPM / Lean Six Sigma gebracht en lijkt net als Duitsland echt liefde voor engineering omarmt te hebben. Maar van een wereldwijde dominantie is het niet gekomen. En dat komt door het ineenstorten van de bouwsector en wat het als domino effect heeft veroorzaakt in de rest van het land. De beurs is nog steeds niet op het niveau van 32 jaar terug, zou je hebben geïnvesteerd in de Japanse index, dan zou je nu nog op verlies staan (dividend negen we voor het gemakt even).

China’s crash is al in volle gang, alleen zien we het nog niet

De CCP is verre van een democratie. Ze hebben kapitalisme toegestaan, hebben bedrijven en zakenlieden laten floreren en groeien. Omdat China daar zelf sterker van wordt. Maar China is verder verre van een democratie. De “peoples party of China” doet wat met de mensen, niet per definitie voor de mensen.

Er is echter een terugtrekkende beweging van westers kapitaal uit China. China laat de bedrijven namelijk niet meer vrij groeien, ze worden meer en meer aan banden gelegd ter versterking van de positie van de Chinese Communistische Partij. En dit schrikt investeerders af, laat ze terugtrekken. Bijna iedere maand zijn er nieuwe regels en dat heeft een effect op business. Onder de noemer “common prosperity” (zie bijvoorbeeld dit artikel van Reuters) investeren westerse investeerders alleen in bedrijven die nog maar een kleine marge maken. Het risico wordt te groot. China staat bekend voor het plannen op de lange termijn, maar dat gaat niet altijd goed. Het was 40-50 jaar geleden al duidelijk dat met het één-kind politiek er een vergrijzing aan zit te komen. En helaas, voor de overheid, slaat de drie-kinderen politiek totaal niet aan. En er is waarschijnlijk veel meer sociale onvrede dan we te zien krijgen.
Investeren in de onderwijs sector door buitenlanders is ook op de een en andere moment volledig niet meer toegestaan.

75% van de investeringen van de burgers is geïnvesteerd in vastgoed. En kan je als Chinees, afhankelijk van je salaris, geen vastgoed kopen in je eigen stad? Dan koop je vastgoed in één van de opkomende steden. Echter hier zit het probleem; er zijn steden gebouwd voor honderdduizenden bewoners, maar waar slechts de betonnen karkassen zijn geplaatst. Geen elektriciteit, water, liften, winkels, etc.. Slechts de betonnen karkassen. Google maar eens op “Ghost Cities China”, zoals deze (klik hier). Of kijk naar deze productie; er staan zo’n 50 miljoen huizen leeg… zo’n 20% van alle woningen in China. En nu dreigen de prijzen van deze investeringen in waarde omlaag te gaan, na vele jaren van groei. Deze beweging geeft een aantal problemen; sociale onvrede bij de burgers, maar bijna als een piramidespel zijn de verkoopprijzen gestegen en werden de bouwbedrijven betaald met inkomsten uit nieuwe leningen en nieuwe verkopen. Wanneer deze beweging niet afremt maar tegenovergesteld gaat werken, daarmee komt een gigantische industrie gebaseerd op irreële prijzen en verwachtingen met een knal tot stilstand. En deze crash is ongekend groot en is ingezet. Ze wordt door de overheid getemperd, maar die kan dit niet lang volhouden.

De overheid valt nu de overheidsinstellingen aan die toezicht moesten houden en op de financiële industrie. Ook de grote en echt goede bedrijven als Alibaba en 10 cents merken dat investeerders weg gaan nu China de grip op deze bedrijven steviger en steviger krijgt. Via allerlei wetgevingen staan ze onder druk, komen er aanvullende beperkende regels bij en wordt het een verlengstuk van de Chinese politieke partij.

Deze crash, hoe snel of hoe lang deze zal duren weet niemand, zal een enorm effect hebben op de rest van de wereld. Want China is immers verantwoordelijk geweest voor tientallen jaren voor de groei van de wereldeconomie.